Мен сенi iздеп жүрмiн көшеден де,Көп болды маған

Мен сенi iздеп жүрмiн көшеден де,

Көп болды маған еткен осы елеңге,

Бiреудiң арқау боп жүр жолдасы әнге.

Бiреудiң қосылып жүр досы өлеңге.

Мен сенi iздеп жүрмiн даладан да,

Iз тастап кеттi ме деп аппақ қарға.

Алайда қар үстiнде өз iзiм қап,

Шаршап кетiп жантаям жағалауға.

Мен сенi iздеп жүрмiн теңiзден де,

Дауыл мәз менi шайқап дем үзгенге.

Бiрiне тiкен кiрсе тең шаншитын

Екеумiз ұқсаймыз-ау егiздерге.

Мен сенi iздеп жүрмiн кыр белестен,

Жұлып ап жусан түбiн iргеме өскен.

Умаждап алақанға иіскейін кеп,

Шыққандай ұмытылып бiрдеңе естен.

Мен сенi iздеп жүрмiн қалалардан.

Қол бұлғап қарсы алдымнан бағалы арман.

Жанымның жыртығынан жел үрлейдi.

Өзiңсiз пайдасы жок жамағаннан.

Осылай iздей берем, iздей берем.

Мен сенi жемiсi көп күздей көрем.

Күбiрлеп онаша бір сәттерiмде.

Қай кезде кездесермiз бiз, дей берем.

Мен оны, менi осындай iздейдi өлең.